Marian Lalewicz (1876–1944) to jeden z najbardziej twórczych architektów swoich czasów.
Swoje życie i karierę zawodową podzielił między Rosją, gdzie spędził 23 lata swojej młodości, i Polską, gdzie przeżył 26 lat, aż do tragicznej śmierci w czasie powstania warszawskiego w zbiorowej egzekucji.
Swoją działalność zawodową Lalewicz rozpoczął na początku XX w. (1908 r. powstał pierwszy jego projekt) i trwała ona przez międzywojnie, aż do 1944 r. Projekty opracowane przez M. Lalewicza cechowała przede wszystkim funkcjonalność, ale i modernistyczna prostota. Był profesjonalistą z charyzmatyczną wiarą w to, że architektura i założenia urbanistyczne mają oczywisty wpływ nie tylko na życie ludzi, lecz także są częścią szeroko pojętej kultury, w tym kultury życia publicznego. Lalewicz był niezwykle pracowity, wrażliwy i kreatywny. Był człowiekiem sukcesu, który cieszył się uznaniem środowiska architektów i powierzających mu projekty instytucji publicznych i prywatnych.
W publikacji Marian Lalewicz. Architekt petersbursko-warszawski autorka opisuje rosyjski i polski etap życia i aktywności twórczej Lalewicza. Przedstawia szczegółowo jego projekty architektoniczne, analizuje wybory twórcze. Częścią publikacji jest także opowieść biograficzna, która ożywia bohatera i intryguje swoją złożonością.
Prof. Małgorzata Omilanowska-Kiljańczyk przedstawia w książce także projekty Lalewicza, które zachowały się do dzisiaj. Omawia również jego działalność publiczną i dydaktyczną.
Elena Rybacka (jęz. rosyjski)
